Budowa kaplicy 

Było oczywiste, że budowa świątyni potrwa kilka lat. Do nowej parafii przypisanych było około 20 tysięcy mieszkańców, którym stworzyć należało tymczasowe miejsce odprawiania nabożeństw i wypełniania praktyk religijnych. Po załatwieniu formalności związanych z lokalizacją i pozyskaniem prawa użytkowania terenu, 23 marca 1982 roku otrzymano zezwolenie na postawienie kaplicy.

Trzy dni później, chwilę po poświęceniu placu przez księdza Porzycha o godzinie 16-tej, przystąpiono do kopania fundamentów.

Do wykonania kaplicy użyto wielkowymiarowych konstrukcji drewnianych z zakładu w podtoruńskich Cierpicach. Dzięki temu, a także dużemu zaangażowaniu parafian, kaplica była gotowa po dwóch miesiącach. Równocześnie zaadaptowano stojący obok barak na biuro parafialne, salki katechetyczne i plebanię, które służyły księżom ponad pięć lat. Choć tym sposobem ani wierni, ani księża prawie nie zaznali bezdomności to jednak były to trudne warunki, zarówno mieszkaniowe, jak i lekcyjne (niska zabudowa, brak naturalnego światła, przenikanie hałasów, ciasnota).

Poświęcenia kaplicy (jak mówiono potocznie "niebieskiej" od koloru zewnętrznych ścian) dokonał ks. bp. Marian Przykucki 26 maja 1982 roku.

Ale i w tych warunkach rozwijało się coraz bogatsze życie wspólnoty parafialnej. Już 30 maja odbyła się uroczystość Pierwszokomunijna, a w październiku rozpoczął działalność Ośrodek Duszpasterstwa Akademickiego.

Szczególnym wydarzeniem była wizyta - 20 marca 1983 roku - arcybiskupa Luigi Poggi który przekazał pozdrowienia od papieża Jana Pawła II, a także dekanalna uroczystość Roku Świętego - 21 listopada 1983 roku - z udziałem ks. bp. Mariana Przykuckiego i ks. bp. Edmunda Piszcza.